NIECHCIANE ŚCIANY :(

To pewno mało odkrywcza myśl, ale fizyka to mądra nauka i mogę mieć żal tylko do siebie, że w szkole nie przykładałem sie dostatecznie do nauki....:) Generalnie chodzi o to, że pływająca wanna z betonu która ma być pływałem i fundamentem pod DNW jest za szeroka. Kilka tygodni wcześniej udało sie Pawłowi złapać model obliczeniowy do płyty dennej pływaka. Chodziło o to aby ciśnienie wody która bedzie działać na płytę nie spowodowało jej wybrzuszenie po środku. Wszystko było fajnie do momentu liczenia ścian. Wtedy okazało sie że albo ściany będą miały grubość po 30 cm i wszystko w wyniku tego pójdzie na dno. Albo ściany będą cieńsze ale bedzie trzeba zastosować wewnętrzne ściany. Poczułem sie z tym dylematem "przyparty do ściany" ...:) Wyjście było tylko jedno. Wewnątrz przez całą szerokość pływaka trzeba będzie w odlać z betonu również dwie ściany rozpierające. Głównie dlatego, że woda będzie parła na ściany pionowe z dużym ciśnieniem. Gdyby to był basen z wodą to parcie ziemi z zewnątrz równoważyło by sie parciem wody z wewnątrz. Ponieważ nie trudno byłoby przez całe życie podpierać ściany trzeba to rozwiązać systemowo. Na zdjęciach poniżej widać właśnie takie ściany. Tych ścian będzie dwie sztuki i mam tylko nadzieję, że nie będą przeszkodą w rozprowadzeniu instalacji w całym DNW.

+ powiększ    

Czasem jednak muszę umyć auto...

Kolejne etapy obliczeń w projekcie oraz fakt, że była już pora konkretne myślenie o reszcie materiałów do budowy wyrobiły u mnie większą spostrzegawczość. Tego dnia z racji zbliżających się świąt postanowiłem pojechać na myjnię i umyć auto którym jeżdżę. Od kilku lat kiedy świadomie zacząłem obserwować zmiany klimatyczne dotarło do mnie, że wodę trzeba oszczędzać. Oczywiście narażam sie w ten sposób na cyniczne złośliwości ze strony płci żeńskiej i części osobników męskich jednak po namyślę twierdzę, że mieszkając na wodzie czystość rzeki może mieć dla mnie duże znaczenie. W ten sposób myjnie odwiedzam okazjonalnie i przeważnie wtedy kiedy osoba, która bedzie oglądać moje auto może mieć czas tylko na powierzchowną ocenę mojej osoby. Wracając do myjni....Była to myjnia automatyczna przy stacji benzynowej. Pamiętam jak wybudowano ją jakieś 3-4 lata temu. Była śliczna i nowa. Z racji tego że jestem rzadkim gościem mogę obserwować jak postępuje starzenie myjni. Najbardziej widać to na oknach. To takie duże witryny wzdłuż całej myjni. Ktoś wymyślił, że ramy w których osadzone są tafle szkła powinny być metalowe. W tym momencie dotarło do mnie, że podobnie jak w myjni zewnętrzna część okien w DNW będzie stale narażona na większą wilgotność od zewnątrz. Już wtedy wiedziałem, że okna będą na pewno z PCV. Kiedyś będąc na targach wiedziałem, że współczesne okna z PCV są trwalsze niż te z lat 90. Fabryki aby móc konkurować z oknami drewnianymi bardzo poprawiły jakość. Zacząłem szukać kto w Polsce produkuje profile do okien z PCV. Razem okien ma być ponad 80m2, ale tylko kilka ma być otwieranych. Gdzieś w głowie jako producenta profili PCV miałem nazwę THYSSEN jednak obecnie firma ta nazywa sie DECEUNINCK. Trafiłem chyba najlepiej jak mogłem bo okazało się jest to chyba najlepsza firmie w Europie od okien z PCV. Skontaktowałem sie z działem technicznym i ku mojemu zadowoleniu Pan Wojtek z Działu Technicznego we Wrocławiu przyjął mnie bardzo życzliwe. Potwierdził, że w wilgotnym środowisku najlepiej sprawdzi sie PCV. Dostałem super próbki i przekroje profili. Wszystko od razu przekazałem konstruktorowi, aby miał do wyliczeń.

+ powiększ    

+ powiększ    

HURA !!! jest "model obliczeniowy"

Była  chyba 23:00 kiedy dostałem o Maćka sms. Napisał, że wreszcie wyliczenia zaczęły mu wychodzić i wszystko gra. Udało  sie wyliczyć ściankę o gr. 15 cm co było warunkiem aby pływak nie zatonął. Okazało sie, że ta grubość jest optymalna. Beton będzie możliwie mocny, a przy tym sztywny. Z wstępnych wyliczeń wyszło, że przy naszych rozmiarach beton wg receptury GÓRAŻDŻE bedzie ważyć tylko ok 95 t. Nie mogliśmy pozwolić sobie na więcej ponieważ cała konstrukcja domu z firankami włącznie musi ważyć ok 70t. Z prawa Archimedesa wyszło nam, że pozostaje jeszcze sporo ton na obciążenia dynamiczne tj jak wiatru lub śnieg. Wtedy właśnie Maciek wyjawił mi w czym faktycznie był do tej pory problem. Chodziło o to, że na obiekt znużony w wodzie w przeciwieństwie do zwykłej ziemi działa ciśnienie wypierające. Jeśli weźmiemy dużą miskę i będziemy ją na siłę wciskać pod wodę będzie to nas kosztować sporo energii. Jeśli ta miska miałby cienkie dno to wygięłoby sie ono mocno do środka pod wypływem działania ciśnienia wody. Te same siły tylko wielekroć mocniejsze działają na taki betonowy pływak. 

Płyta żelbetonowego denna  pływaka musi:

1. Być sztywna, a przy tym elastyczna.

2. Użyty beton musi być bardzo szczelny.

3. Lekka, aby zapewnić wyporność dla samego mieszkania.

Więcej o referacie napisałem tutaj >>> 

Warsztaty Architekta - ART HOTEL Wrocław

Współpraca z SARP Wrocław układała sie już bardzo roboczo i jakoś w tych dniach pojawiła sie propozycja aby wygłosić referat o DNW przed studentami wydziału architektury Politechniki Wrocławskiej. Wyzwanie było całkiem spore bo przecież prezentować projekt przez kilkuset osobami z których każdy ma zostać architektem nie musi był łatwe. 

Więcej o referacie napisałem tutaj >>> Referat Wydział Architektury - Politechnika Wrocławska

Referat FORUM WYNALAZKÓW

Organizując Wcale nie czuję sie wynalazcą DNW i zawsze głośno powtarzam, że wszędzie na świecie ( po Polską i chyba Białorusią ) istnieją DNW. Nie ma w tym nic odkrywczego ani nowatorskiego. Po prostu w Polsce tak sie złożyło i nawet trudno ustalić dlaczego. Oczywiście mam kilka teorii choć jak każdą można tak samo obronić jak obalić ...:) 

     Więcej o referacie napisałem tutaj >>>    Referat Forum Wynalazków - Wrocław

Jednak pod górkę...:(

Jeszcze pod koniec września od konstruktora usłyszałem że o ile z wyliczeniami małego pływaka nie było problemów ( 6mx3m) to z dużym pływakiem pod DNW bedzie trudno. Kontaktowaliśmy sie kilka razy w tej sprawie i za każdym razem słyszałem, że pływak wychodzi za ciężki. Powód był prosty. Aby betonowa wanna była możliwe mocna i sztywna musi być ciężka. Wynikało to z przyjętej "metody obliczeniowej". Do liczenie wszystkiego konstruktor przyjmuje pewne założenia. Są do podstawowe parametry, które musi spełniać konstrukcja aby była trwała. Do wzorów podstawia sie przyjęte normy i na końcu powinno wyjść na PLUS. Tak sie jednak nie działo. Maciek skrupulatnie nie chciał mi powiedzieć w czym jest problem i prosił tylko o czas. Czułem, że sprawa nie jest lekka/łatwa. Nie trudno wyobrazić sobie że wanna o dł. 21 m i szerokości 7 i wys. 7 m musi ważyć. Jednak jak bedzie ważyć za dużo pójdzie na dno pod własnym ciężarem ..:) 

+ powiększ       

Sztuka polega na tym aby pływak miał możliwie cienką ścianę z betonu, a przy tym bardzo sztywną i szczelną. Wspominam te tygodnie niezbyt dobrze. Praktycznie każda rozmowa kończyła się słowami: "...nie wiem jak to policzyć, ale spoko, bedzie dobrze..." Ponieważ Maciek został polecony przez osoby z naprawdę dużą wiedzą wiedziałem, że będzie dobrze ...:) Dodatkowo poczucie spokoju zapewniało mi to co widziałem w Holandii. Właśnie tam robią takie wanny, które wcale nie idą na dno. Oczywiście nie można było w sposób prosty skopiować założeń do liczenia z Holandii choćby dlatego, że klimat tam jest inny, a jak jest 10 cm lodu to dzieci w szkołach mają wolne. 

Sporym etapem było ustalenie receptury betonu. Zabrałem sie za ten temat jeszcze przed wakacjami kiedy na uczelni zacząłem wypytywać o producentów cementu i betonu. Pytałem praktycznie wszędzie i wszystkich. Wiedziałem z obserwacji jeszcze ze szkoły budowlanej że beton może bardzo łatwo zrobić źle. Odwiedziłem wtedy kilka węzłów betoniarskich i uświadomiłem sobie, że baaardzo dawno skończyłem szkołę....:) Praktycznie zaniemówiłem kiedy w jednym z węzłów operator przyjął mnie w krawacie i butach, które okazały sie czystsze od moich...:) Po raz setny utwierdziłem się, że cudownie jest żyć w czasach kiedy pojawiły sie komputery!!! Ze spotkania wyszedłem bardzo podbudowany ponieważ okazało sie, że obecnie miesza sie beton z dokładnością do 0.5kg, a wszystkie składniki aplikuje maszyna. Operator na końcu naciska tylko klawisz DRUKUJ ( fakturę oczywiście :) Upewniłem się jeszcze na uczelni i wśród znajomych budowlańców że produkty z GÓRAŻDŻE to najbardziej profesjonalne produkty. W węźle betoniarskim TBG Wrocław, (współpracuje z GÓRAŻDŻE) bo właśnie tam zamawia sie fizycznie już wymieszany beton szalenie przychylny operator doradził mi aby zapytał w ich laboratorium o recepturę pod taki pływak. Dostałem wszystkie kontakty i kilka dobrych rad jak planować samo wylewanie betonu. 

O tym wiedziałem od dawna jednak za każdym razem odkrywam tę prawidłowość na nowo. Jeszcze nie potrafię dokładnie powiedzieć dlaczego lubię wakacje nad morzem. Oczywiście można przyjąć, że w okolicy Wrocławia nie ma morza i z tego powodu ciągnie mnie tam. Tę zasadę jakby potwierdzali ludzie, którzy mieszkają na morzem. W wielu rozmowach mówili że lubią wyjazdy w góry. Prawie zaniemówiłem jak gospodyni u której nocowaliśmy w gospodarstwie agroturystycznym ( satelita, Internet, i inne bajery :) ...kiedy stwierdziła, że na plaży nie była jakieś 3 lata. Zaznaczyć trzeba że do morza jest rzut beretem :) Jedną z wielu obserwacji była stocznia remontowa w Darłówku. Spory teren, który niestety lata świetności ma za sobą. Naprawiają resztkę kutrów, których właściciele nie dali sie złapać na sztuczkę jaką UE. Po wejściu Polski do Unii za skasowanie kutra jego właściciel dostaje jednorazową wypłatę ( chyba jakieś 50 tyś zł ). Efekt jest taki, że wielu dało sie złapać na to, a za to w restauracjach podają teraz mrożone ryby złowione na morzu północnym niestety nie przez polskich rybaków. W rozmowie ze spawaczami, którzy naprawiali kutry pytałem czy betonowa wanna jako pływadło sprawdzi sie. Większość na początku nie mogła tego pojąć jednak po czasie stwierdzili, że na pewno bedzie to lepsze od stali. Potwierdzając to nie pomyśleli tylko, że gdyby kutry były z siatkobetonu to oni nie mieliby pracy :).Prawie rozbiłem auto kiedy na brzegu jeziora Bukowo k. Dąbki zobaczyłem pływającą przyczepę kempingową. Pogoda była kiepska, a wręcz latawcowa do tego koniec sezonu wiec niestety nie złapała "armatora".  Jedna to co zobaczyłem utwierdziło mnie, że są bardziej oryginalne osoby w Polsce i mój DNW w porównaniu z pływającą przyczepą to normalka. Bardzo ciekawa była obserwacja samego kanału jaki łączy Darłowo, które jest ok 2 km od morza z Darłówkiem, które jest nad samym morzem. Chyba jeszcze Niemcy wykonali piękny, szeroki kanał, którym pływa teraz jeden marny tramwaj wodny. Aż miło mi sie zrobiło kiedy zobaczyłem chyba 2 km nabrzeża, które idealnie nadaje sie do cumowania DNW. Jest wszystko co trzeba łącznie z wybetonowanym brzegiem, szafkami z prądem itp. Jedyny problem że wpłynąć tam można tylko od strony morza.

+ powiększ

+ powiększ

Wśród osób, które mnie znają panuje przekonanie, że często widzę za dużo i mój wzrok rejestruje za dużo rzeczy. Tak było i tym razem. Nie opodal mojego obecnego mieszkania w dzielnicy Krzyki na ulicy której tylko nazwa jest śliczna i piękna firma budowlana ocieplała wieżowiec. Ponieważ kilka lat temu ocieplany był mój budynek znałem już zalety takiego działania i doświadczałem wady. Zaletą oczywiście jest to, że dzięki "oklejeniu" budynku 10cm styropianu rachunki za ogrzewania mocno spadły. Jedną z niewielu wad choć trudną do uniknięcia jest brudzenie sie okien. Powód jest prosty. Przed ociepleniem parapety były ze spadkiem i miały może 12 cm szerokości przez co podczas deszczu krople odbijając sie nie budziły szyb. Teraz parapet dzięki ociepleniu zrobiono na ponad 20 cm. Efekt jest taki, że po deszczu okna nadają nadają sie do mycia. Ponieważ, jak większość osobników męskich nie przepadam za myciem okien odnotowałem to za wadę :) Wiedziałem natomiast, że musze dobierając materiał na ściany kierować sie jego ciężarem, estetyką i grubością. W budownictwie pasywnym jest normą że ściany są grube. Na pewno nie są ciężkie ale samą grubością zapewniają dobrą izolację.

Będąc pod koniec sierpnia nad morzem niestety nie udało mi sie zamówić dobrej pogody przez wszystkie dni. Praktycznie połowa dni była tzw. "latawcowa". W tych dniach prawie do perfekcji opanowałem z córką puszczanie latawców. Były takie dni, że mimo iż (niestety) moja waga odbiegła przez ostatnie dni od normy wiatr był taki, że z trudem mogłem utrzymać latawiec. Nie chcąc ryzykować lotu do Szwecji lub utraty latawca zwiedzaliśmy w tych dniach okoliczne miejscowości i zabytki. Jadąc do Darłowa przy drodze zobaczyłem sklep ze "śrubkami", który cały była czerwony!!!. Myślę, że właściciel świadomie zamówił taki kolor płyt na zewnątrz aby sklep było widać z daleka. Ponieważ sam rozważałem poważnie jakiś śmiały kolor elewacji zatrzymałem sie aby obadać sprawę. Właściciel okazał sie bardzo rozmowny i przez ponad 30 minut opowiadał mi o "Płytach Warstwowych" z których wykonana była elewacji sklepu. Płyta warstwowa to nic innego jak pianka poliuretanowa lub coś jak wełna mineralna obłożona z dwóch stron blachą lub sklejką. Ponieważ wiedziałem, że jest to lekkie a przy grubości 20 cm nie waży więcej niż 3 kg już nad morzem zdecydowałem, że elewację wykonam z płyt warstwowych  o baaardzo  prowokacyjnym kolorze. !!

+ powiększ

Ponieważ przed wyjazdem nad morze chciałem mocno podgonić temat małego pływaka pojechałem do firmy BUD-SERWIS we Wrocławiu, którą znalazłem jeszcze wiosną na Targach TARBUD w Hali Ludowej. Ponieważ wiedziałem, że pływaki pod DNW mają być z żelbetonu hydrotechnicznego niezbędne było zbrojenie. Generalnie jest tak, że 1m3 żelbetonu waży jakieś 2,5t. Natomiast zbrojenie ze stali w tym stanowi jakieś 7-8% wagi. Mimo iż jest to raptem kilka % masy, żelbeton konstrukcyjny jest niejako skazany na stal. Ta zależność zresztą działa w obie strony, prawie jak w małżeństwie..:) Gdyby stal nie była zatopiona w betonie z odpowiednią "otuliną" to pręty w wodzie zardzewieją. O tym dlaczego wybrałem żelbeton zamiast stali pisałem gdzieś w połowie 2005r. 

Spacerując, a raczej próbując nie dać sie porwać przez wiatr nad polskim morzem poczyniłem pewne obserwacje odnośnie betonu. W Darłówku w którym wejścia do portu chronią betonowe umocnienia zauważyłem, w kilku miejscach spore ubytki. Wiedziałem już po rozmowie z wykładowcami na Akademii Rolniczej, że beton do słonej wody robi sie inaczej, a i tak jest to bardzo agresywne środowisko. Wiedząc jednak o tym zaobserwowałem, że jeśli zabronienie nie jest dostatecznie głęboko zatopione w betonie to może po kilku latach po prostu rozsadzić beton rdzewiejąc. Fachowo nazywa sie to "otulina" jest to warstwa betonu jaki jest od zewnątrz do zbrojenia. Konstruktor, który wykonał projekt pływaka przyjął otulinę 3 cm. Wg "wszystkich świętych" i osób, które pytałem jest to w sam raz. Zresztą więcej fizycznie sie nie da ponieważ pływak ma ściankę o grubości 12 cm. Można oczywiście zrobić 25cm tylko wtedy niestety nazwa pływak nie bedzie pasować ponieważ wszystko pójdzie na dno. Wiedząc o tym wszystkim poczułem sie jak ze szczęśliwym losem na loterii kiedy zacząłem na roboczo współpracować z firmą BUD-SERWIS z Wrocławia. Wydawać by sie mogło, że beton nie wymaga dokładności i reżimu. Takie zresztą na początku miałem przekonanie. W kilku rozmowach, które udawało sie odbyć przez tel przekonałem sie, że panowie z BUD-SERWIS czują bluesa. Nie sposób akurat tutaj czytelnie opisać detali technicznych o których zmianę wnioskowali. Najbardziej obrazowe, a jednocześnie przekonujące mnie do tej firmy było stwierdzenie Pana Roberta, że prosi o dokonanie zmian w projekcie bo wtedy z dumą będzie mógł przyznać sie, że jego firma wykonała zbrojenie do pierwszego w Polsce domu na wodzie. Wiedząc iż nie jest to mała firma, a z mojego zlecania na pewno nie wybudują nowej fabryki ich podejście bardzo mnie przekonało. Z tymi moimi kilkoma tonami stali byłem chyba najmniejszym "zlecaniem" jakie w historii BUD-SERWIS jednak, ani przez chwilę nie poczułem sie jak płotka.

+ powiększ

+ powiększ

Aby wykonać pływak z żelbetonu niezbędne są: projekt, zbrojenie, specjalna receptura betonu, szalunki oraz ludzie. Ponieważ miałem już projekt, "wyginało" sie już zbrojenie, receptura została opracowana przez Górażdże oraz Laboratorium na AR naszła kolei na szalunki. Sprawa podobnie jak w przypadku zbrojenia tylko pozornie nie wymaga aptekarskiej dokładności. Szalunek jest rodzajem "foremki", choć na nazwie kończy sie podobieństwo z zabawkami w piaskownicy. Profesjonalny, a tylko taki szalunek może zagwarantować otulinę jaka jest przewidziana, kosztuje tyle co 32 szt. samochodu, którym aktualnie jeździłem. Od wielu lat, jeszcze chyba ze szkoły pamiętałem, że szalunki produkuje i wypożycza firma Hünnebeck Polska. 

Ponieważ jeszcze wiosną złożyłem wstępne zapytanie do tej firmy teraz kontakt był już prostszy, a Pani Monika z oddziału wrocławskiego rozpoznała mnie w drzwiach. Zostawiając projekt wiedziałem, że nie bedzie łatwo bo pływak to nie to samo co strop lub ściana. Jednak Pani Monika sprawnie przygotowała projekt szalunku oraz wszystkie niezbędne informacje. Wiedziałem, że podobnie jak w większości firm nie jestem ich największym klientem jednak mimo to wszystko odbyło sie profesjonalnie i sprawnie. Oczywiście było kilka dylematów technicznych jednak udało sie je sprawnie rozwiązać. Czym więcej przyglądałem sie w magazynie szalunkom tym bardziej przekonywałem sie, że szalunki są trochę jak klocki LEGO. Mają pewną logikę i metodę podobnych zaczepów. Praktycznie wszyscy z którymi rozmawiałem uczulali mnie, że szalunki muszą być profesjonalne i nie może można ich zrobić z byle czego. Od jakości szalunków zależy bowiem dokładność odlanego żelbetonu i co najważniejsze jego powierzchnia. W zaleceniach do projektu DRUKOWANYMI literami konstruktor napisał mi, że powierzchnia betonu po odlaniu musi być prawie jak lustro. Taka gładka powierzchnia nie będzie miała miejsc w które może w zimie wsiąkać i zamarzać woda. Specjalnie sprawdziełem kilka szalunków Hünnebeck w magazynie i wszystkie były gładkie i czyste. To przekonało mnie, że właśnie u nich będzie najlepiej pożyczyć szalunki. Wspólnie wybraliśmy Szalunki Ścienne typu RASTO. Jest to bardzo sprawny i profesjonalny system. Nie trzeba dźwigu ponieważ wszystkie elementy może unieść max dwóch ludzi. Szalunki wypożycza sie na dni, a opłaca ilość m2 pożyczonych szalunków.

+ powiększ

+ powiększ

Nawet w tych najśmielszych myślach nie przypuszczałem, że wystawa w Rynku odniesie taki sukces. Już po 5 dniach z 15 praktycznie nie było godziny aby nie dzwonił telefon. Dzwonili ludzie gratulując pomysłu, życzyli konsekwencji w budowie. Odezwało sie również bardzo dużo mediów chcąc napisać lub pokazać w TV co takiego dzieje sie we Wrocławiu. Z trudem, ale udało mi sie być dla każdego, mimo iż właśnie od 21 sierpnia planowałem wyjazd nad morze. Bardzo mi już było tego trzeba. Ostatni rok nie należał do łatwych, a w końcu energii jeszcze nie można kupić w sklepie więc choćby na kilka dni wyjazd by sie przydał. Kilka razy będąc w tych dniach w Rynku zatrzymywałem sie i stawałem w tłumie słuchając dyskusji ludzi. Generalnie dziwne uczucie oglądać "po kryjomu" własną wystawę. Wszystko to co "podsłuchałem" było wielce optymistyczne. Każdy podsłuch upewniał mnie, że przynajmniej od strony Wrocławian mogę liczyć na akceptację kiedy pierwszy Dom na Wodzie stanie w centrum. 

Albo Wrocławianie to tolerancyjna elita, albo wystawa w swojej treści przekonała widzów, że dom na wodzie nie zepsuje zabytkowego charakteru centrum. Takie też był cel tej wystawy. Wszystko to bardzo mnie cieszyło, zwłaszcza, że odzywać się zaczęły sie różne firmy budowlane. Dostałem kilka ciekawych ofert na materiały.  

Udział w Kongresie Urbanistyki

Organizując wystawę chciałem również zrewanżować sie osobom które do tej pory pomagał mi przy DNW. Jedną z takich osób był Pan Andrzej Konarski z Towarzystwa Urbanistów Polskich  w którym w maju miałem okazję wygłaszać referat.  Wykonałem telefon do Pana Andrzeja aby znalazł chwilę i udał sie do Rynku. Zadzwonił do mnie wieczorem z gratulacjami i na jednym oddechu zapytał czy chciałbym moją wystawę pokazać podczas II Kongresu Urbanistów Polskich, miał odbyć sie niebawem we Wrocławiu. Pomysł od razu mi sie spodobał. W końcu to jedyna szansa aby w jednym miejscu, na raz dotrzeć do wszystkich urbanistów z Polski. W końcu to właśnie oni mogą w planach zagospodarowania przestrzennego planować miejsca do cumowania Domów Na Wodzie. Okazja wart grzechu. Od razu wykonałem telefon do firmy METALOPLASTYKA, dzięki pomocy której zorganizowałem wystawę. Właściciel Pan Marian Ostrowski, od razu zadeklarował, że coś sie wymyśli, a chodziło o stojaki w których włożone były tablice z wystawy. Plan był taki aby w budynku Prawa UW w holu ustawić wystawę. Z racji planów urlopowych wszystko musiałem dogrywać przez telefon. Przez moment pojawiła mi sie obawa czy czasem nie spotkam sie z potępieniem urbanistów ? W końcu przyjąłem jednak, że z Domami na Wodzie powinno być trochę jak z Andrzejem Leperem: "...nie ważne jak sie mówi, ważne, że sie mówi..."

Czasem okazje się, że nawet najbardziej dobre plany weryfikuje życie. Tak też okazało sie tym razem. Na kilka dni przed samym Kongresem Urbanistów okazało się, że jednak nie bedzie możliwa wystawa podczas kongresu. Powody czysto organizacyjne, tj brak dostatecznej ilości miejsca w miejsce gdzie odbywać miał sie kongres. Moja wystawa zajmuje jednak sporo miejsca, a dzielenie jej na kawałki byłoby zbrodnią.

Stal, beton, szalunki

Ponieważ lato sie już powoli kończyło zacząłem przyśpieszać temat budowy małego pływaka. W połowie sierpnia godzić musiałem sporo spraw zawodowych, organizację wystawy w Rynku i do tego jeszcze przygotowanie sie do rozpoczęcia budowy Domu Na Wodzie. Metodą analizy, ale również za namową taty postanowiłem nie skakać od razu na "głęboką wodę". Gdzieś od końca lipca pracowaliśmy z konstruktorem nad projektem małego pływaka z betonu. Miał on służyć jako pomost pośredni w tych miejscach cumowania gdzie nie możliwy będzie postój bezpośrednio przy brzegu. Pomysłem taty było również aby wykorzystać go jako dodatkowy, zewnętrzny zbiornik na ścieki. Przy wymiarach 6mx3,5m wyszło, że ścieków może być nawet 10000 l. Oczywiście problemów tech. z tymi ściekami będzie cała masa ale zapewne do rozwiązania. Wymyśliłem, że w pływaku będzie 8 szt. zbiorników z PCV , takich jak są na budowach po 1200l każdy. 

Dodatkową zaletą budowania małego pływaka na początek jest to, że mogę sie na nim nauczyć logistyki pracy z betonami. W końcu w DNW nie ma nic ważniejszego niż pływadło, w moim przypadku z betonu. Bardzo nie chciałbym aby coś nie wyszło przy budowie dużego pływaka pod duży DNW i dlatego czułem pewien spokój... Rozpocząłem w tych dniach jeszcze przed wyjazdem nad morze dogrywać sprawy z firmą od zbrojenia, od betonu i wreszcie od szalunków. Ponieważ wszystkie te firmy odwiedziłem już wcześniej nie musiałem na dzień dobry tłumaczyć co to jest Dom na wodzie. Efekt był taki, praktycznie wszyscy zabrali sie za temat na roboczo. Odczekać trochę w kolejce musiałem bo w końcu w budownictwie jest to środek sezonu, ale i tak wszystko szło gładko. Wstępnie ustaliliśmy, że w połowie września będziemy "lać" beton.